Facebook चे बोटावर मोजण्याइतके जे फायदे आहेत त्यातला एक म्हणजे तिथले वेगवेगळे food groups. स्वयंपाक करायला खूप आवडते असे नाही पण नवीन गोष्टी करून बघायला मला आवडतात आणि त्यासाठी म्हणून काही food groups join करून ठेवलेत.
तर नवीन पदार्थ सोडून कधी कधी तिकडे अफलातून kitchen gadgets बद्दल पण कळते. “वाह, असंही काही जगात अस्तित्वात आहे वगैरे” साक्षात्कार होण्यापर्यंत ठीक आहे. पण घेऊया-का-हे हा किडा जर डोक्यात शिरला की संपला विषय! 😁
तर असंच एकदा टोफू maker दिसतो.
आणि मग होतं विचारमंथन सुरू.. “वाह, पनीर छान बनतेय की हे वापरून.”
“घेऊया का?”
“Perfect ठोकळा बनतोय. ते कापड वापरून दरवेळी amoeba असल्यासारखा नवीन आकार बनतो. Cheesecloth घ्या, त्यावर पोळपाट, खलबत्ता वजन म्हणून ठेवा ही कटकट नाही! आटोपशीर काम दिसतंय एकदम! स्वच्छ करायला सोपे, dishwasher safe पण आहे!”
“Worth आहे? बनत असेल का नक्की हवं तसं?मग काय, आता इतक्याजणी भरभरून recommend करत आहेत म्हणजे नक्कीच चांगले results मिळत असणार.”
“आणि शिवाय घरात सगळ्यांना पनीर खूप आवडतं. होईल होईल, खूप वापर होईल.”
आता एवढं मंथन करूनही त्यातून “कितीही मस्त असला तरी हे must च आहे” असं feeling काही केल्या येत नसतंय. 😂
मग? मग मी मोर्चा नवरोबाकडे वळवते. काय होतं ह्यातून तर –
१. Rubber ducking साठी नवऱ्या व्यतिरिक्त उत्तम candidate कुणी असूच शकत नाही. तुम्ही बोलत रहाता आणि तो judge न करता (कारण त्यासाठी बायको म्हणतेय ते सगळे नीट ऐकायला लागते) ऐकत राहील्यासारखे करतो. अन् त्यातून मग तुम्हाला तुम्हाला हवेच असलेलं उत्तर अगदी सहज मिळते. आणि
२. फसलीच अगदी खरेदी तर तुला विचारूनच घेतलं होतं ना हे म्हणता येतं. एकटीला उगाच अपराधी वगैरे वाटत नाही. 😁😁
त्याच्या चेहऱ्यावर मात्र असतात नेहमीप्रमाणे असे जेव्हा केव्हा होते त्यावेळचे निरपेक्ष निर्विकार भाव! 😂
तर मग, नवऱ्यासोबत असा व्यवस्थित विचार विनिमय करून मी अमेझॉन च्या बाजारात जाऊन पुन्हा एकदा नीट-विचारपूर्वकच-करतोय-आपण-सगळं हे स्वत:लाच समजावण्यासाठी फक्त आणि फक्त चांगल्या reviews वर focus करत एकदाचा तो टोफू maker मागवते.
पुढे? वाट बघणं ही phase. पण आजकाल ह्या ऑनलाईन झटपट delivery प्रकारामुळे वस्तू घरी येण्याची वाट बघण्याची जी मजा होती तीच नामशेष होत चालली आहे. मेंदूला पूर्ण जाणीव व्हायच्या आत वस्तू दारावर हजर! पॅकेज बघून दोन क्षण विचार करायला लागतो की “काय मागवलं होतं बरं आपण?”
तर असो. At least, हातात वस्तू आल्यावर आनंद लहरी निर्माण करणारा जो काही मेंदूचा भाग आहे तो अजूनही तसा बऱ्यापैकी शाबूत आहे ह्याची खात्री ते टोफू maker हातात घेतल्यावर बऱ्यापैकी होते! सगळं कसं perfect दिसतंय आणि नक्कीच उपयोगी आहे हे नवऱ्याला पुन्हा एकदा ऐकवून होतं माझं. त्याच्या चेहऱ्यावर अजूनही तेच निरपेक्ष निर्विकार भाव!😂
मुलगा तेवढा नेहमीप्रमाणे आईच्या उत्साहात सामील होतो ते अजब instrument बघून. User manual वाचायचा त्याचा खास छंद तो जोपासून घेतो. एक एक spare part चा अभ्यास करून घेतो. त्याच्या शेंडेफळ बहिणीला मात्र bubble wrap शिवाय इतर कश्यात interest नसतोच.
आणि मग, रात्रीचे ८ वाजले असेल तरी आणि मघाशीच regular weekday च्या सर्कशीमुळे तुम्ही कसे थकले आहात हे लाख गाऊन झालेलं असलं तरी तो टोफू maker तुम्हाला आता ह्याच क्षणी वापरायचा असतो. “किती असा वेळ लागतो नाही पनीरला set करायचा वेळ कमी केला तर?” नवऱ्याच्या चेहऱ्यावर नेहमीप्रमाणे निरपेक्ष निर्विकार भाव! 😂
अन् मग पुढे कधी ते दूध उकळून, व्हिनेगर सामावून घेऊन नवीन रुपात त्या टोफू maker मध्ये जाऊन बसतं ते मला कळत सुद्धा नाही. एकाचवेळी एकीकडे माझं लक्ष त्या अर्जूनासारखं फक्त आणि फक्त काय योग्य वस्तू मागवली आहे ह्या ठाम मतावर केंद्रित असते आणि दुसरीकडे चित्त शेखचिल्ली सारखे आता मी कसे regular फक्त घरी आणि घरीच बनवणार पनीर असा विचार करत काल्पनिक कल्पनाविश्वात रमत असते. 😁
सकाळी पनीर ready असते. अर्थात व्यवस्थितच! आणि पनीर भूर्जीपण त्याच दिवशी. जरा जास्तच चविष्ट बनते, अर्थातच! नवऱ्याच्या चेहऱ्यावर तेच निरपेक्ष, निर्विकार भाव. 😂
कॅलेंडरची पानं उलटत राहतात. पनीर बनत रहाते. आता तो टोफू maker रोजच्या सर्कशीचा भाग बनून जातो, नावीन्य संपतं.
अन् मग तुम्हाला जाणवतं. अरे, हवं तसं firm बनतच नाही ह्यात पनीर, पाणी हवं तसं drain च होत नाही, पुरेसं pressure किंवा वजन पडतच नाही springs मुळे. पोळपाट किंवा खलबत्ता कसा चांगला. 😁 आकार maker वाला आणि pressure खलबत्त्यावालं हवं म्हणून तुम्ही एकदा त्या टोफू maker वर extra वजनाचे प्रयोग ही करून बघता. पण नाही, कुठलीही भाजी बनवा त्या पनीरची, शेवटी बनते ती भूर्जीच. तसेच सॉफ्ट बनत रहाते ते पनीर.
शेवटी तुम्ही अमिबाचा आकार का असेना, दरवेळी आता पनीर भुर्जी नको म्हणून गड्या-आपला-पोळपाट-खलबत्ता-बरा म्हणून टोफू maker ला नेहमी न लागणाऱ्या वस्तूंच्या कप्प्यात जागा करून देता.
नवऱ्याच्या हे लक्षात येताच मी – “अरे, भूर्जीसाठी मस्त बनतं त्यात पनीर. कधीतरीच लागतं मग ते.” 😂😂
आणि इतके दिवस निरपेक्ष निर्विकार असणाऱ्या नवऱ्याच्या चेहऱ्यावरचे भाव बदलतात. नुसते एक स्मित. That gadget wasn’t that useless after all. It failed to make a firm paneer, but it did make my husband smile!!
So that was a good investment. योग्यच होता निर्णय माझा! 🤣🤣🤣
#टो_फू_बाई_फू